Klimaatbuffer De Schorren

Op Texel zet Natuurmonumenten zich in voor instandhouding van De Schorren, een buitendijkse vlakte in de Waddenzee. Dit gebied van ongeveer 80 ha maakt onderdeel uit van de Vlakte van Kerken, een grote wadplaat van 7000 ha. Stijging van de zeespiegel is met natuurlijke ingrepen niet tegen te houden, maar de natuur kan wel helpen om afkalving van de kust te voorkomen. Bijvoorbeeld door een compleet nieuw duin- en strandgebied aan te leggen (zoals bij de Hondsbossche Duinen), grote hoeveelheden zand op te spuiten (zoals bij de Oesterdam) of natuurlijke duinvorming te stimuleren (zoals bij de Punt van Voorne). Omvangrijke ingrepen, maar ook bescheiden maatregelen dragen aan kustbehoud bij.

Broedgebied voor zeevogels

Het behoud van De Schorren op Texel is een uitdaging op zich. Zonder maatregelen kalft de zee steeds meer land af. Een belangrijk broedgebied voor kustvogels zou dan verloren gaan. Dat wordt voorkomen door jaarlijks herstel van rijshoutdammen. Die vangen slib op, waardoor er weer een geleidelijke overgang ontstaat van de hoge kwelder naar de lagere wadplaten.

Op droogvallende wadplaten is geëxperimenteerd met het inzaaien van groot zeegras, een plant die tot aan de aanleg van de Afsluitdijk nog veelvuldig in de Waddenzee voorkwam. Zeegras houdt slib vast en beschermt de kust. Helaas slaat het zeegras hier niet aan. Op enkele andere plekken zoals bij Griend, is sprake van voorzichtig herstel. 

Vastleggen broeikasgas

Stijging van de zeespiegel is met natuurlijke ingrepen niet tegen te houden, maar de natuur kan wel helpen om verdere afkalving van de kust te voorkomen. Bovendien kan extra koolstof (broeikasgas) worden vastgelegd: als er geen erosie is, komt de koolstof niet vrij en doordat de kwelder blijft groeien wordt er steeds meer koolstof vastgelegd. Natuurmonumenten heeft onderzoek laten doen naar de mogelijkheden van het vastleggen van koolstof, onder andere op De Schorren.

Lees hier meer over dit onderzoek.