Column stadsboswachter Maurice Kruk: Het schip van Perseus
Stadsboswachter Maurice Kruk werkt aan de Noordrand van Rotterdam, op het Rotterdams platteland en bij Melkschuur Zuidpolder. Samen met de vrijwilligers van Natuurmonumenten onderhoudt hij hier de oer-Hollandse poldernatuur. Of laat hij natuurliefhebbers tijdens een wandeling vanaf Rotterdam CS zien dat natuur overal is, ook in de stad!
Het schip van Perseus
Onlangs fietste ik over de ’s-Gravenweg tussen Nieuwerkerk a.d. IJssel en Rotterdam. In de jaren ’80-’90 reed ik daar regelmatig vanuit mijn toenmalige woonplaats Gouda als ik naar mijn (schoon)ouders in het Rotterdamse ging. Het is een langgerekt bebouwingslint, zoals je er meer treft in (voormalige) veenweidegebieden, zoals bijvoorbeeld de Rodenrijseweg in Berkel & Rodenrijs. Toen al, maar nu in nog grotere mate, is het een mengelmoes van oude en nieuwe(re) elementen. Alleen de knotwilgenrijen langs de weg zou je nog enigszins origineel kunnen noemen. Hoewel, de huidige knotwilgen zijn natuurlijk al lang niet meer de oorspronkelijke exemplaren, maar in de laatste decennia nieuwe geplante. Het deed mij denken aan het bekende gedachte-experiment in de filosofie waarbij de identiteit van een voorwerp of persoon in twijfel wordt getrokken. Aangeduid als ‘Het schip van Perseus’. Vernoemd naar de zeeheld uit de Griekse mythologie, met het idee dat zijn schip als museumstuk in een haven bewaard zou worden.
Dat schip heeft een bepaalde identiteit. Het slijt echter en onderdelen worden vervangen. Na een bepaalde tijd wordt het laatste onderdeel vervangen en is niets aan het schip nog origineel. De vraag is nu: Is het nog wel het originele schip? Juridisch en gevoelsmatig wellicht wel, maar materieel gezien niet meer. En als de conclusie is dat het niet meer origineel is, wanneer kun je die conclusie dan eigenlijk trekken? Als één onderdeel vervangen is, bij de helft van de onderdelen of pas als het allerlaatste onderdeel is vervangen?
Ook het lichaam van een meercellig organisme vervangt zijn cellen ook in de loop der jaren (al kunnen sommige cellen permanent aanwezig blijven). In hoeverre is dat dan nu nog hetzelfde organisme? Kenmerkend voor natuurlijke processen is een voortdurende verandering. En dát was ook al opgemerkt door de Griekse filosoof Heraclitus (ca. 540 v.Chr. - 480 v.Chr.), die zo ongeveer zegt dat alles wijkt en dat niets blijft (Panta rhei).
Meer stadsboswachter Maurice?
Voor een dagelijks kijkje achter de schermen, prachtige foto's of het laatste nieuws kun je boswachter Maurice volgen op Twitter!
Of kijk hier voor de eerdere columns van stadsboswachter Maurice >>
