Column stadsboswachter Maurice Kruk: Als de lente komt
Stadsboswachter Maurice Kruk werkt aan de Noordrand van Rotterdam, op het Rotterdams platteland en bij Melkschuur Zuidpolder. Samen met de vrijwilligers van Natuurmonumenten onderhoudt hij hier de oer-Hollandse poldernatuur. Of laat hij natuurliefhebbers tijdens een wandeling vanaf Rotterdam CS zien dat natuur overal is, ook in de stad!
Als de lente komt…
Medio maart zaten we met een aantal collega’s buiten voor ons beheerkantoor te lunchen en koesterden ons aan de warmte van een inmiddels redelijk krachtig zonnetje. Er vloog een lepelaar over, en verder op de achtergrond cirkelde een buizerd. Rondom de vijver stonden de dotterbloemen volop in bloei. In mijn X-tijdlijn werden de eerste bloeiende pinksterbloemen gemeld. De bosschages om ons heen lieten een luid vogelkoorconcert horen na de stille wintermaanden. Tjiftjaf, roodborst, winterkoning en koolmees verkondigden luidkeels hun aanwezigheid. In de boomgaard waren de eerste fruitbloesems zichtbaar. Onderweg naar kantoor had ik al fraai bloeiende kersen gezien, en in Polder Schieveen lieten kievit, grutto en tureluur roepend weten dat zij weer uit de winterkwartieren waren teruggekeerd. Rond het kantoor dook opeens een staartmees op, fladderend en pikkend naar insecten op de warme muren. Het was slechts een enkel exemplaar, meestal komen ze in groepjes langs. Het was ontegenzeggelijk lente!
Eén van de collega’s had de zang van de fitis reeds op 15 februari gehoord. Daarmee won ze de wie-hoort-de-fitis-dit-jaar-voor-het-eerst competitie (die we elk jaar onder de collega’s houden) in een haast onwaarschijnlijk vroegterecord. Een andere collega zag op 27 januari reeds een grutto, op 20 februari de eerste boerenzwaluw en op 4 maart werden er al roepende heikikkers gehoord.
Persephone is dit jaar blijkbaar bijzonder vroeg teruggekeerd. Volgens de oud-Griekse mythe is haar moeder Demeter (godin van de vruchtbaarheid) elk jaar zo gelukkig met de terugkomst van haar dochter uit de onderwereld dat alles in de natuur begint te bloeien. Wanneer na een half jaar echter opnieuw het moment van Persephone’s terugkeer naar de onderwereld aanbreekt, is haar verdriet zo groot dat alles weer verdort, en niets meer bloeit. Zover is het gelukkig nog lang niet. En kunnen we nog volop genieten van de komst van al dat fraaie en wonderlijke nieuwe leven.
Meer stadsboswachter Maurice?
Voor een dagelijks kijkje achter de schermen, prachtige foto's of het laatste nieuws kun je boswachter Maurice volgen op Twitter!
Of kijk hier voor de eerdere columns van stadsboswachter Maurice >>
