Column stadsboswachter Maurice: Als je alles onder controle hebt, ga je niet hard genoeg
Stadsboswachter Maurice Kruk werkt aan de Noordrand van Rotterdam, op het Rotterdams platteland en bij Melkschuur Zuidpolder. Samen met de vrijwilligers van Natuurmonumenten onderhoudt hij hier de oer-Hollandse poldernatuur. Of laat hij natuurliefhebbers tijdens een wandeling vanaf Rotterdam CS zien dat natuur overal is, ook in de stad!
Als je alles onder controle hebt, ga je niet hard genoeg
De Coronacrisis laat zien dat we als mens de natuur nog altijd niet volledig onder controle hebben. In de loop der geschiedenis hebben we die natuur evenwel steeds meer naar onze hand gezet. In vroegere tijden hadden we o.a. te maken met overstromingen, extreme droogte, bosbranden, roofdieren (wolven!), explosies van plaagdieren die hele oogsten konden verwoesten of ziektes verspreiden (malaria). Het temmen van die wilde natuur heeft ons eeuwenlang flink bezig gehouden. De overheersing van de mens op de natuur is wel het meest extreem tot uiting gekomen in de formele Franse tuin (Jardin à la Française), met zijn strakke buxushaagjes (schoolvoorbeeld is Versailles). In de Romantiek durfden we het met de Engelse landschapsstijl weer wat los te laten. Romantische, parkachtige landschappen met verrassende doorkijkjes. Grasvelden, liefst op heuvelachtig terrein, omgeven door en afgewisseld met boomgroepen bepalen het beeld. Eigenlijk heel gecontroleerde, zogenaamde wilde natuur. In de jaren ’30 van de vorige eeuw werden in Nederland vrijwel alle ´woeste gronden´ ontgonnen voor de landbouw. Van woest naar gecontroleerd.
Glad, strak en netjes zit in de aard van de Nederlander. Veel mensen houden nog altijd graag de controle over woekerend onkruid, boomopslag, troepen ganzen, roofvogels en wat dies meer zij. In het natuurbeheer kennen we natuurdoeltypen, natuurdoelen waar we naartoe moeten werken. Waar we denken volledige controle over te hebben. Nu is veel natuur in Nederland bijproduct van menselijk handelen, en vraagt daarom een zekere mate van beheer. En ja, we kunnen door gericht beheer het redelijk een bepaalde richting in sturen. Helemaal géén beheer uitvoeren, zogenaamd klapstoelbeheer, komt echter maar sporadisch voor. Daarom des te leuker dat in één klein uithoekje van de Schiebroekse Polder, die momenteel wordt ingericht, we een spontaan bos laten ontstaan. Gewoon een hek eromheen en dan maar zien wat het wordt. Een ongecontroleerde halve hectare, want het moet allemaal niet te veel uit de hand gaan lopen natuurlijk.
Meer stadsboswachter Maurice?
Voor een dagelijks kijkje achter de schermen, prachtige foto's of het laatste nieuws kun je boswachter Maurice volgen op Twitter!
Of kijk hier voor de eerdere columns van stadsboswachter Maurice >>
