Column boswachter Maurice Kruk: Wie een kuil graaft voor een ander…
Stadsboswachter Maurice Kruk werkt aan de Noordrand van Rotterdam, op het Rotterdams platteland en bij Melkschuur Zuidpolder. Samen met de vrijwilligers van Natuurmonumenten onderhoudt hij hier de oer-Hollandse poldernatuur. Of laat hij natuurliefhebbers tijdens een wandeling vanaf Rotterdam CS zien dat natuur overal is, ook in de stad!
Wie een kuil graaft voor een ander…
In de Schiebroekse Polder worden in het kader van de inrichting voor natuur en recreatie enkele hectaren voormalige landbouwgrond afgegraven. Dit roept bij sommigen vragen op. Er worden vele kuubs vruchtbare grond afgevoerd. Het werk van eeuwen boeren in één keer weg. En wie gaat nu het grondniveau nog lager maken als je reeds ver beneden zeeniveau ligt in tijden van klimaatverandering en rijzende zeespiegel?
Toch is door de opdrachtgever, gemeente Rotterdam, tot afgraven besloten. Want daarmee wordt de voedselrijke toplaag afgevoerd en de vochttoestand verhoogd doordat het grondwater door de verlaging dichter bij de oppervlakte aanwezig is. Om percelen te vernatten hadden ook de slootpeilen kunnen worden verhoogd. Dat bleek echter om meer redenen, niet in de laatste plaats de aanwezigheid van de HSL, niet mogelijk. Uit bodemanalyses bleek dat het maaien en afvoeren van de vegetatie minimaal een eeuw noodzakelijk was om het voedingstoffenniveau dusdanig laag te krijgen dat bloemrijk grasland überhaupt mogelijk zou kunnen zijn. En wie het jammer vindt dat er goede landbouwgrond wordt omgezet in natuur, dient zich te realiseren dat er in het verleden heel veel meer natuur in landbouwgrond is omgezet. Het gebied dat nu Schiebroekse Polder is, was voor de Middeleeuwen een uitgestrekt veenmoeras. In de vroege Middeleeuwen is het ontgonnen voor de landbouw. Toen het te nat werd voor akkerbouw is het gebied verveend. Dat wil zeggen: de bovenlaag werd (ook toen!) tot onder het grondwater afgegraven en gebaggerd. De gedroogde turven dienden als brandstof voor de stad, waarmee dus letterlijk het landschap in rook is opgegaan. Van het grondgebied van Schiebroek restte alleen nog de Schiebroekseweg, de Kleiweg en de Wildersekade: de rest was water. Aan het einde van de 18e eeuw is de polder drooggemalen en werd opnieuw landbouwgrond. In de loop der tijd zijn er dus diverse ingrepen in het gebied geweest, en in de 21e eeuw wordt daar nu een nieuwe dimensie aan toegevoegd.
Meer stadsboswachter Maurice?
Voor een dagelijks kijkje achter de schermen, prachtige foto's of het laatste nieuws kun je boswachter Maurice volgen op Twitter!
Of kijk hier voor de eerdere columns van stadsboswachter Maurice >>
