Column boswachter Maurice Kruk: Partir, c'est mourir un peu
Stadsboswachter Maurice Kruk werkt aan de Noordrand van Rotterdam, op het Rotterdams platteland en bij Melkschuur Zuidpolder. Samen met de vrijwilligers van Natuurmonumenten onderhoudt hij hier de oer-Hollandse poldernatuur. Of laat hij natuurliefhebbers tijdens een wandeling vanaf Rotterdam CS zien dat natuur overal is, ook in de stad!
Partir, c'est mourir un peu
Alle natuurreservaten ten spijt, het verlies aan biodiversiteit in Nederland zet zich nog altijd voort. Dat heeft tot het besef geleid dat er meer nodig is dan natuurreservaten alleen, als we tenminste onze natuurwaarden willen behouden. Vandaar dat Natuurmonumenten ervoor heeft gekozen om ook buiten de natuurgebieden de landbouw te helpen om meer te betekenen voor natuur en landschap. Want de landbouw kan een belangrijke bijdrage leveren aan het behoud van biodiversiteit in ons land.
Onder andere vragen we onze pachters om zich vakbekwamer te maken in het natuurbeheer door middel van het volgen van een cursus, en ook door de rest van hun bedrijf (meer) aandacht aan natuurbeheer te laten schenken. En verder dat we boeren met grond, of anderszins, willen helpen om natuurdoelen te bereiken. Het gaat dan om boeren die hun hoofdinkomen uit de landbouw halen en voor wie er meer toekomstperspectief komt als we ze ondersteunen in het vinden van manieren om duurzamer te werken.
Maar het betekent dan óók afscheid nemen van pachters die niet (voldoende) in het plaatje passen, bijvoorbeeld omdat het een hobbyboer betreft. En dat is best moeilijk. Soms hebben we al jarenlang een relatie met zo’n pachter. Of heeft de familie van de pachter het land al jarenlang in gebruik, eerst als eigenaren, later als pachter van de gronden. Men kan erg afhankelijk van de pachtgronden zijn voor de bedrijfsvoering. Misschien is het natuurbeheer op zich voldoende goed, en is dat dus geen reden om de relatie te beëindigen. Ik kan me wel indenken wat het dan voor iemand betekent als we desondanks alles de pacht opzeggen. En ik begrijp heel goed dat dit verdriet en boosheid oproept. De Franse dichter Edmont Haraucourt (1857-1941) verwoordde het fraai in de eerste regel van het gedicht Rondel de l'Adieu (1891): ‘Partir c'est mourir un peu’. Letterlijk 'weggaan dat is een beetje sterven' , oftewel het is héél moeilijk om afscheid te nemen.
Meer stadsboswachter Maurice?
Voor een dagelijks kijkje achter de schermen, prachtige foto's of het laatste nieuws kun je boswachter Maurice volgen op Twitter!
Of kijk hier voor de eerdere columns van stadsboswachter Maurice >>
