Vlonderpad

De paarse pijltjes wijzen mij de weg

Ja leuk! Voor me doemt een leuk vlonderpad op. In het Buurserzand ben ik daar al talloze keren overheen gelopen maar soms ga ik op zoek naar nieuwe. Nu heb ik er één gevonden in het Witte Veen. Ik loop een pijltjesroute, anders ben ik meer bezig met hoe ik precies moet lopen en hoe ik weer terugkom. Dan vergeet ik op te letten, en zie ik veel minder van al het moois om me heen. De paarse pijltjes wijzen mij vandaag de weg. Ik passeerde al een grenssteen, ben door een mooi open veld gelopen en nu ontwaar ik achter de rododendronstruiken waar ik me doorheen worstel het begin van een vlonderpad. Een fotogeniek plaatje. Zo tussen de kale bomen door is het hele pad goed te overzien. Het ziet er uitnodigend uit. Zo’n pad waar je graag overheen wilt lopen omdat je nieuwsgierig bent naar de andere kant.

Terugveren 

Het veengebied is natuurlijk van zichzelf heel nat. Eerlijk gezegd is het pas de laatste tijd dat ik wat beter oplet en dat ik zie en snap hoe het in elkaar zit. Waar ik vroeger vrolijk over het pad huppelde en foto’s maakte valt het me nu op dat er naast het pad heel veel hoogveen groeit. Ik probeer het even uit door mijn voet erop te zetten en veer rustig weer terug. Bijzonder, dat er dus van alles kan groeien op een dode laag plantenresten. Een paar meter verderop steek ik mijn voet nog eens uit. Terugveren doet het wel, maar zompig is het ook! Met natte voeten vervolg ik de route. Verder worstelend langs de rododendrons. Met nog een paar kilometer in het verschiet en mijn schoenen die nú al nat zijn tot aan de enkels beloofd het een prachtige wandeling te worden. 

Marion Nierop