Kamsalamanders in Haagse Bos
Op internet circuleert het gedicht “Maar de lente wist het niet ….” Wij ervaren dat nu heel sterk. Boswachters die alleen het veld in gaan en de eerste tekenen van de lente niet meer delen aan de koffietafel maar via een app-bericht of mail. Geen zichtbaar blije gezichten maar ‘dikke duimen’ op het scherm bij de vondst van een groot aantal kamsalamanders in het Haagse Bos.
Twijfel
Na de droogteperiode twijfelden we enorm of het onderwaterleven nog zou herstellen. In natte modder of slijk zouden heel veel kleine dieren nog kunnen overleven, maar met de enorme droogte van vorig jaar was het voor ons de vraag of dit wel goed zou komen.
Oranje buik en hanenkam
Kamsalamanders danken hun naam aan de getande rugkam, die de mannetjes ontwikkelen in het voorjaar. In het voorjaar hebben ze een oranje buik met daarop een onregelmatig patroon van zwarte vlekken. Ze zien er kleurrijk en imposant uit, alles om de vrouwtjes te verleiden. Vanaf half maart zijn ze veel in het water te vinden en als alle paringsrituelen gedaan zijn, leven de salamanders meer op het land en zijn de kleuren weer ingetogen.
Kwetsbaar
Kamsalamanders houden van kleinschalig landschap, een poel, een weide, houtwallen en struiken. Van maart tot en met mei zijn ze in het voortplantingswater, de poelen. Hier zetten ze hun eitjes af. In Twente zien we de kamsalamander nog. We hebben hier nog kleinschalig landschap. Maar de aantallen lopen achteruit en daarom staat de kamsalamander als zeer ‘kwetsbaar’ op de Rode Lijst, de lijst van bedreigde dieren en planten.
Monitoren
We zetten fuiken in een poel en halen die er na een nacht weer uit. Zo kunnen we zien welke amfibieën er in een poel zitten en hoeveel van welke soort. Dit doen we met dezelfde regelmaat op dezelfde plek in dezelfde periode, elk jaar. Zo kunnen we het in de gaten houden, monitoren. We hoeven dan de poel niet helemaal op zijn kop te zetten. De dieren die gevangen zijn zetten we na het tellen direct weer terug in dezelfde poel.
