Wolfblog #4: de winter van de wolf
Boswachter Frank Theunissen laat je via zijn blogs zien hoe de wolf leeft op de Zuid-Veluwe. In dit vierde blog ‘Wolfblog #4: de winter van de wolf’ beschrijft Frank Theunissen hoe de wolf de wintermaand december doorbrengt.
December. Sinds we de eerste pootafdrukken vonden van de wolvin is er een half jaar voorbij gegaan. In die periode is ze ruim 90 keer op beeld vastgelegd en we zijn er dan ook van overtuigd dat ze ons gebied op de Zuid-Veluwe onderdeel heeft gemaakt van haar territorium.
Toen ze in het voorjaar als jonge wolf het gebied binnenkwam, leek het er op dat ze niet te veel wilde opvallen. Als je al een drol vond, dan lag ie bijvoorbeeld ergens midden in een heideveld verstopt. Je moet als wolf tenslotte wel een keer poepen. Maar naarmate ze langer aanwezig was, ging ze steeds opvallender markeren op onder andere kruisingen van wegen, fietspaden en hooggelegen zanderige plaatsen. Het was duidelijk dat ze haar territorium aan het afbakenen was en gevonden wilde worden door een andere wolf.
Grotere pootafdrukken
Begin december was ik samen met een vrijwilligster aan het monitoren toen we pootafdrukken van een wolf vonden. Deze prenten leken echter groter dan die van 'onze’ wolvin. Ik kon het bijna niet geloven. Het zou toch niet waar zijn! Een paar dagen later kreeg ik de bevestiging. Op camerabeelden waren twee wolven te zien, En om aan alle twijfel een eind te maken tilde de nieuwe wolf zijn poot op bij het plassen. Een mannetje!
In de daarop volgende dagen leken de twee onafscheidelijk. Tot het mannetje opeens verdween en alleen de wolvin te zien was op de beelden. Zou hij vertrokken zijn? Maar nee hoor, een paar dagen later liepen ze weer samen. Het bleek een zich herhalend ritueel. Zo nu en dan was het mannetje een paar dagen verdwenen, dook weer op, en liep weer bij de wolvin.
Op de camerabeelden is het goed te zien: de nieuwe wolf tilt zijn poot op tijdens het plassen. Een mannetje!
Mannetje regelmatig uit beeld
Onze camera's staan natuurlijk maar in een gedeelte van het territorium van dit wolvenpaar. Het is dan ook aannemelijk dat het mannetje regelmatig uit beeld verdwijnt om de grenzen van het territorium te controleren op eventuele indringers en om oude markeringen te verversen.
Beelden van de wildcamera’s
De beelden die bij deze blog horen, zijn gemaakt in de maand december. Je ziet dat het mannetje regelmatig kreupel loopt. Of dat chronisch is of dat hij met veel passie en risico jaagt, moeten we nog even afwachten. Feit is wel dat, zoals al eerder gezegd, wolven tijdens de jacht altijd risico lopen gewond te raken door de weerbaarheid van hun prooi.
Bij de dagopname van de wolvin als zij van achter de camera het beeld in komt lopen is mooi te zien hoe de reeën hun spiegels (witte haren op het achterwerk) opzetten bij het zien van de wolvin en vervolgens met hoge sprongen vluchten.
De laatste close-up is van de wolvin. Ze heeft duidelijk weinig problemen met de camera's.
Tot de volgende blog!
Boswachter Frank Theunissen
Nieuwsgierig naar mijn andere wolfblogs?
Meer weten over het standpunt van Natuurmonumenten over de wolf?
