Wandelroute Dintelse Gorzen, blauwe route (3 km) en gele route (5 km)

Wandelroute Dintelse Gorzen, vlak bij Steenbergen

1 uur 40

5 km

Over de route

Hier, op de rand van het land, in het zout en zoet, waan je je alleen op de wereld. Wandelend over de bodem van een oude getijdengebied ervaar je intens de stilte en de ongereptheid van het gebied. Ieder jaargetijde is hier mooi!

Wandel door dit buitendijkse natuurgebied dat tot 1987 onder invloed stond van eb en vloed. In dat jaar werd - als laatste dam van de deltawerken - de Philipsdam gesloten en veranderde het Krammer-Volkerak van een zoute getijdenzee in een zoet binnenmeer met constant waterpeil, waarlangs je nu prachtig kan wandelen.

Door de voltooiing van de Deltawerken veranderde de flora en fauna enorm. Al snel werd het zout uit de bodem gespoeld en verdwenen zoutminnende planten als zeekraal, zilte schijnspurrie en schorrenkruid. Deze maakte plaats voor zoutmijdende planten zoals koninginnenkruid, kattenstaart, heemst en duinriet. Op de zandige grens van slik en schor zie je tijdens het wandelen vooral wilgen groeien. Het grondwater bevat echter nog steeds zout en in droge zomers komt dit aan de oppervlakte. Overal kun je daarom nog zoutminnende planten tegenkomen.

Spot tijdens het wandelen ook diverse vogels zoals de smient, roodborsttapuit, graspieper en vele andere soorten. De Dintelse Gorzen is namelijk een internationaal belangrijk vogelgebied. Langs de wandelroute is een vogelkijkhut. Het getij is weg, maar overal is de zee te zien. Tientallen brede en smalle kreken doorsnijden de gorzen.

Waar kun je starten

Startpunt

Parkeerplaats Vlietdijk

Locatie

Wat kom je onderweg tegen?

1. Startpunt

Op dit moment is het gebied nat. Trek laarzen aan of anders waterdichte schoenen!

Deze route heeft twee routeopties: een kortere route (blauw) of een langere route (eerst blauw, dan over op de gele routelus, dan weer blauw).

2. Onder invloed van de getijden

De Dintelse Gorzen liggen buitendijks. Eeuwenlang stond het onder invloed van de getijden. Met de aanleg van de Philipsdam (1987) verdween het tij. Nu het natuurgebied niet langer overspoeld wordt door zout water groeit het dicht met bomen en struiken. Schotse hooglanders zorgen voor extra variatie in het landschap.

3. Zout werd zoet

De botkreek dankt haar naam aan de bot die vissers er vroeger vingen. Het verhaal gaat dat de vis zó talrijk was dat de vissers botjes 'trapten'. Bot leeft hier niet meer, nu het water zoet is. Je vindt er wel voorn en stekelbaars.