De bijzondere wereld van de grijze zandbij
Boswachters Paco en Annemieke deelden een prachtige foto van een grijze zandbij. Ze spotten deze soort bij de Harrevelderschans in het Buurserzand. Op zich al heel bijzonder want deze soort komt in Nederland niet veel voor.
Grote vrouw en kleine man met snor
Het is eigenlijk een beetje een vreemd gebeuren bij de grijze zandbij. Zo is het mannetje in dit geval kleiner dan het vrouwtje. Dat zien we niet vaak. Het is dan wel het mannetje die een grote grijze snor heeft. Ze hebben geen angel, ze steken niet. De mannetjes zijn in maart actief en hebben maar een functie: paren. Na het paren sterven ze.
Afhankelijk van de wilg
Na het paren graaft het vrouwtje een nest met aan het einde een broedcel, een soort holletje. Als ze een broedcel gegraven heeft verlaat ze het nest, sluit het af met zand en gaat op zoek naar wilgenstuifmeel en nectar. Terug in het nest kneedt ze van het stuifmeel en nectar een bolletje en legt er een eitje op. Als ze alle broedcellen gevuld heeft stopt ze met werken en sterft ze.
Uit de eitjes komen larven, in de zomer vormen ze een cocon en daarin ontwikkelt zich weer een volwassen bij die overwintert in haar cocon in afwachting van de volgende lente.
Lekker in het zonnetje
De grijze zandbij leeft vooral in zandgrond in heide, bos of zandputten. De Harrevelderschans is erg geschikt voor deze bijensoort. Wilgen en open, zanderige plekken. Met de eerste zonnestralen in de lente zijn dit al fijne warme locaties.
